werken in het kindertehuis

hallo allemaal,

Leuk al die reacties van jullie, mooi om te weten dat jullie meeleven.

Marjo: ik had het fout het lopen is niet zo ver 10 km maar dan wel danssend en scharrend, misschien dat je je nu nog bedenkt?

O mensen wat is het triest om te zien, dit tehuis. Het is gewoon rampzalig. De meisjes moeten 3 kamers waarop 9 stapelbedden van 3 staan delen met 45 personen. Soms liggen ze gewoon dubbel. De jongens delen 2 slaapkamers van elk 9 stapelbedden , 3 hoog met 35 personen. En nu is er 2 weken vakantie dus sommige kinderen zijn naar huis. En verer hebben ze soms een groot tekort aan geld i er soms geen geld om de kleintjes op tijd een schone luier an te doen, met als gevolg dat ze vaak in de blote kont rondrennen en hier en daar wel eens ineens iets opgeruims moet worden. Heel triest zo'n dingen allemaal, en een stank dat er uit  de slaapkanmers komt. Ik zou haastover mijn nek gaan als ik daar moest slapen. Maar volgende week begint de school weer. Omdat het dus ook vakantie was konden we wat leuke dingen gaan doen met de kinderen zo zijn we woensdag een dagje gaan zwemmen met 8 kinderen, wel wat grotere, zodat er geen te grote verantwoordelijkheid op onze schouders rust, want anders is het niet te doen. Want niet allen kinderen zijn goed gewend om te luisteren Vooral voor kinderen met een nare achtergrond is dit heel moeilijk want dat is ze gewoon nooit geleerd. Zij vragen aandacht op een negatieve manier want dan kregen ze die wel. We gingen met 4 vrijwilligers en 8 kinderen dus ieder 2 onder zijn hoeden. Hans, Mireilly, Kirstie en ik. En dan 4 jongens en 4 meiden. We waren mooi op tijd gegaan want het wat 's morgens heel warm, stralende zon, goed gesmeerd, maar toch verbrand, tja je ontkomt er niet aan. Maar tegen 100 uur toen we naar het tehuis terug wilden keren kwam er een plensbui naar beneden, en hier gaat het dan in een keer echt met bakken naar beneden, dat soms de straten blank staan. Best vervelend werk hoor ;), dat zwemmen.

En donderdag mochten we met het hele tehuis naar de paramaribo zoo. Ze hadden het uitje cadeau gekregen van een presidentsvrouw, die dit had geregeld voor Nos Kasita. 's morgens om 900 uur vertrokken we met 3 bussen naar de zoo. Nu is dit echt een zoo met weinig dieren en meer speeltuin. Maar dan kan de pret niet drukken bij die kinderen. We werden apart in groepjes verdeeld om ze een beetje in de gaten te houden. Hans was een dagje vrij, maar nu waren de stagaires Loes en Marjolein er ook bij. Ik werd bij de kleinste in gedeeld samen met Kirstie. Er was zo'n grote schommel waar je met 8 personen op kon, glijbanen, schommels, wippen en noem het maar op.Verderop was er ook nog een springkussen. Geweldig om zo met die kleintjes bezig te zijn. In het tehuis noemen de baas van het tehuis, Tante Lottie allemaal moeder, of mama en ons allemaal tantes. Dus je hoort de hele dag : Tante ga je mee de glijbaan af , tante ik wil je hand vasthouden. Soms vechten ze bijna om wie mij vast mag houden aan de hand als we ergens heen lopen. Alleen de namen dat is naar zo'n paar dagen nog best wel moeilijk.

Vandaag heb ik ook even gewerkt, maar er was niet zo veel te doen. Heb een beetje de kleintjes bezig gehouden met een spelletje. En liedjes met ze gezongen. Ik werk hier trouwens meestal van 900 tot 1500 vandaag tot 1200, maar soms kan het ook van 1330 tot 1730 zijn. Omdat de kinderen volgende week weer naar school gaan en dan help je ze 's middags met huiswerk begeleiding. Volgende week is het's morgens niet zo druk alleen de allerkleinste zijn er dan nog, omdat de rest dan 's morgens op school zit, dus ik werk hier idd niet zo hard als bij Nelipak. Alles gaat ook op een tempo langzamer. Wij Bakra's ( de blanke, vaak de nederlanders )lopen aleen al een tempo hoger als de gemiddelde surinamer.

Vanavond gaan we nog even naar de karaokebar, en morgen een 2 daagse tour inaar Brownsberg, waar we flink kunnen wandelen, en zwemmen bij de waterval. En we slapem op Stone-eiland. Ik ga nu proberen nog enkele foto's erbij te plaatsen.

Liefs, Rianne