Laatste dagen van Suriname

8 juni 2010 - Paramaribo, Suriname

Hallo Allemaal,

Vandaag is dan echt mijn laatste volledige dag aangebroken hier in Suriname. Want morgen ga ik rond 1400 vertrekken naar het vliegveld in Zanderij. Van waaruit ik om 1800 uur, mocht er niets wijzigen, met het vliegtuig naar Nederland weer vertrek. Het is dan de bedoeling dat ik daar weer donderdagmorgen om 845 uur land op nederlandse grond. Hier in suriname is het dan nog 445 uur in de nacht.

Gisteren heb ik mijn laatste werkdag bij Nos kasita gehad. Was om 1000 uur begonnen. Heb eerst de kinderen in de creche bezig gehouden. Heb weer even het bellenblazen met hun weer gedaan, dat vinden ze toch altijd wel leuk. We moesten even buiten spelen, want de creche moest even geveegd worden. Uieindenlijk waren er nu meerderen kinderen want ook de kleuters hadden vrij van school omdat de juffrouw ziek was. En enkele grotere hadden ook nog vrij vanwege verlof van de leraar. Deze moesten zich bezighouden met een grote poetsbeurt  boven en onder door de kamers van de jongens.

Toen alle kinderen van Noskasita naar boven gingen omdat hun tijd in de creche weer om was ben ik met hun meegegaan. Heb nog even met Tanta Lottie gepraat, en mij emailadres doorgegeven. Ik moest ook noteren welke tijd ik precies gewerkt had dan konden ze eventueel op brief uitbrengen wat ik zoal gedaan had en hoe ik gewerkt had. Ik heb ook vermeld dat ik dit wel prettig zou vinden als reverentie mocht ik dat voor mijn toekomst kunnen gebruiken. Daarna heb ik geholpen met rijst opscheppen voor de kinderen toen het etenstijd was.

Na het eten en de nodige veegbeurt ben ik me dus weer gaan bezighouden met de huiswerk begeleiding. Jessica kwam al snel genoeg vragen of ik wou helpen want ze had een taalopdracht waar ze graag hulp bij had. Daarna kwam Narc met enkele opdrachten voor rekenen en taal en ook Dayenne volgde met dezelfde opdrachten als Narc. ik had Narc een anderhalve week terug mijn pen beloofd, want die vond hij zo mooi. Toen ik hem gisteren dan aan hem gaf straalde hij ook helemaal. Narc is echt een schatje. Hij is 9 jaar maar voelt zich echt niet te groot om zijn dankbaarheid uit te stralen. ondanks dat ik alle kinderen toch wel heel speciaal vind, heeft hij wel een heel speciaal plekje in mijn hart achtergelaten. Ook Gayesha heeft dat zeker gedaan, dit kleine meiske van amper 3 jaar kwam al heel snel naar mij toe en was zo blij toen ik haar uiteindelijk ook had geholpen nadat ze een klein ongelukje in haar broek had gehad en haar even onder de douche afspoelde. Maar er zijn er meerderen, echt waar. Het ene kind heeft ook meer lef om meteen naar je toe te komen als je er net bent dan de anderen, maar daarom hoeven ze niet specialer te zijn. Ook Moyenka die toch wel een van de lastigste kinderen is omdat ze graag op een negatieve manier om aandacht vraagt door anderen te slaan en niet te willen luisteren. Maar ook zij vertelde me gisteren dat ze het heel jammer vond dat ik ging. Ik merktte ook wel dat zij toch regelmatig naar me toe kwam. Toch fijn dat zo'n meisje dan toch de liefde heeft gevoeld die ik probeerde uit te stralen.

En toen kwam echt het moment van afscheid nemen, poeh wat zag ik er tegenop. Ben eerst naar de meiden gegaan die nog in hun kamers waren om hun gedag te zeggen en nog een goede tijd toe te wensen. Daarna liep ik naar Jane toe, de zus van tante Lottie en daar kwam het echt al los. Zei ook dat ik het echt zo moeilijk vond om afscheid te nemen omdat ze toch een speciaal plekje in mijn hart hadden gekregen. Nadat het enigszins weer ging liep ik naar de bank waar tante Lottie zat, ook daar kwam het weer even los. Tane Lottie zei dat ze me echt dankbaar waren voor mijn hulp en dat ze hoopte dat ik inderdaad nog wat kon regelen in Nederland, wat ik dus ook zeker ga proberen. Moet alleen even uitzoeken hoe ik dit het beste kan doen.Want misschien kunnen ze het geld uiteindelijk beter voor andere doelen gebruiken als een leuk uitstapje wat ik van plan was. Ik kreeg ook nog een mooie tekening van hun. Het was niet veel zei ze , maar dat was ook niet mogelijk. ik vond dit al heel mooi. Want vaak is er schaarste aan tekenpapier. Deze heb ik op foto gezet en kun je dus ook zien. De tekst heeft mij echt onroerd. Toen ben ik uiteindelijk nog naar onder gelopen naar de creche waar  ik nog afscheid heb genomen van de leukste tante van de creche, ben nu even spontaan haar naam kwijt. Maar zij deed echt het meeste met de kinderen, knutselen, liedjes zingen en zij was er ook meten bij toen ik de aanrijding met de scooter/brommer had. Ook toen ik bij haar aan kwam moest ik even mijn emotie kwijt. Ze zei ach het is niet erg, maar wel mooi om te zien dat het je zoveel doet. We zullen tot god bidden dat het goed met je gaat hoor. maar ook Narc stond hier in de buurt, en dat deed me toch ook wel veel. Uiteindelijk moest ik dan toch echt gaan en ben ik naar de bus gelopen. Ook nu kwma het weer even los en het leek even of de natuur met me meedeed, want net op dat moment begon het zachtjes te regenen. Toen ik ik de bus zat nam ik de tijd om het briefje te lezen, want hiervoor kon ik het echt niet opbrengen. Tja en de tekst deed me toch wel veel...

Gisteravond nog even met Judith rijst met kipkerrie en een kippen groentesoep bij de chinees gehaald, hij was lekker, maar ook goed pittig, brandde echt wel even na in de keel. Daarna nog even gezellig na zitten kletsen op het balkon en ook met Jorn onze andere huisgenoot. Vandaag dus even nog de laatste dingen, straks even bij Manu langs( Wyboo heeft een tripje), en Jerrol (de huisbaas)komt vanmiddag ook nog langs voor de laatste regelingen,nog een armbandje gehaald van 14 k met kleine zwarte steentjes deze beschermen je tegen het boze oog. Werken hetzelfde als de bekende steentjes van Turkije. Net een koffie gedronken bij Rituals en nu nog even het laatste berichtje vanuit  Paramaribo vanuit een internetcafe. Vanavond gaan judith en ik nog even ergens in een javaans tentje eten op blauwgrond en daarna naar Amaranta, waar het laatste avondje gevierd wordt. Heb er enkelen gevraagd daar heen te komen. Sprak vanmorgen ons mam nog en die vertelde me dat pap met een oom van mij me ook wel op wou halen van schiphol, dat vind ik echt wel heel prettig. Iets minder sjouwen met de tassen als met de trein.

Liefs voor de laatste keer vanuit Paramaribo, Rianne.

 

Foto’s

11 Reacties

  1. Thea Peters:
    8 juni 2010
    Hoi Rianne,

    Afscheid nemen van iedereen waar je al die tijd met gewerkt, of opgetrokken bent, dat valt zeker niet mee. Maar aan alles komt een eind, en je hebt een prachtige ervaring mogen beleven. Héél veel gezien, en héél goed werk gedaan voor de kinderen.
    Vanavond nog een afscgeids feestje, en dan terug naar huis.
    Een hele goede reis terug.

    Gr. Thea Peters.
  2. ilonka manders:
    8 juni 2010
    hoi rianne

    afscheid nemen valt zeker niet mee, zeker niet als je ergens al zolang bent en toch een zekere band hebt opgebouwd.
    maar het zal straks toch weer lekker aanvoelen als je weer op nederlandse bodem staat en je eigen familie weer in de armen kunt sluiten
    je bent in ieder geval wel een ervaring rijker en wie weet wat de toekomst brengt. misschien is dit wel een begin van iets heel mooi's.
    je hebt in ieder geval heel goed werk geleverd en een hoop mensen blij gemaakt en dan heb je het ook nog kunnen combineren door wat van het land te zien.
    er zullen heel veel mensen jaloers op je zijn.

    welkom thuis...

    groetjes ilonka
  3. Gertie:
    8 juni 2010
    Heey Rianne
    Ja dat lijkt me ook heel moeilijk, om afscheid te nemen en alles daar achter je te laten.
    Maar ze zullen je dankbaar zijn voor alles wat voor ze gedaan hebt.
    Goede reis, en zie je snel.
    Groetjes Gertie.
  4. Lily:
    8 juni 2010
    Hoi Rianne,
    Het valt inderdaad niet mee om na zoveel weken afscheid te nemen!
    Vanavond nog een leuk afscheidsfeestje,en een hele goede reis terug!!!
    Kei fijn dat Pap en een oom je komen halen na zoveel weken,is toch leuker als er iemand op je staat te wachten.(Misschien staat Joris...,van "Hello, Goodby" wel op schiphol!!!
    Ps Bedankt voor je leuke kaartje uit Suriname!!!
    Goede Reis terug!!!
    Groetjes Lily.
  5. Ed en Henriette:
    8 juni 2010
    Hey Rianne,

    Nog een goed afscheidsfeestje en voor morgen een goede vlucht terug!
  6. Gerlinde:
    8 juni 2010
    hoi Riannne,

    Afscheid nemen is moeilijk, succes vanavond en nog veel plezier.
    Goede vlucht,En tot op nederlandse bodem!
    Groetjes Gerlinde
  7. Marjo Hendrix:
    8 juni 2010
    Klap klap klap....het zit er al weer op.
    Wat is het snel gegaan.
    Bedankt voor je reisverslag. Zo waren wij er ook een beetje bij.
    Afscheid nemen is moeilijk, maar in Nederland zullen er zeker weer mensen zijn die weer blij zijn je te zien.

    Goede reis nog en tot bij Nelipak!

    Gr Marjo
  8. GERDA:
    8 juni 2010
    Hallo Rianne.
    Er is een tijd van komen en van gaan ,en ik kan me heeeeeeeel goed voorstellen dat je daar moeite mee heb.Je bent er ook lang geweest en dan bouw je een goede band op met iedereen van groot tot klein.Ik denk dat ze jou ook heel erg gaan missen.Maar het mooie is ook dat er hier ook mensen op je wachten bv,je pap en mam.Is ook fijn voor hun dat ze je weer in hun armen kunnen sluiten.
    Ik wens je een fijne avond nog en een hele fijne terugreis.En dat je hele mooie herinneringen met je mee neemt.Die neemt niemand je nog af.
    Groetjes Gerda......................En wie weet wat de toekomst in petto heeft.!!!!!!!!!!!!!!!
  9. Mia:
    8 juni 2010
    Hoi Rianne,het einde is alweer inzicht wat zijn de weken toch weer omgevlogen een hele ervaring rijker en veel gezien.Rianne wil jij nog een sms je versturen met het vlucht nummer? jij hebt mijn mobiele nummer, voor morgen een goede reis
    Mia Harrie
  10. marieke:
    9 juni 2010
    Goh..Rian ik herken mezelf, ik ben ook zo slecht in afscheidnemen. Je sluit mensen in je hard.
    Maar er komen er weer meer om in je hard te sluiten. Wat je geeft krijg je terug!
    Heel erg leuk dat jullie pap en je oom, jou opkomen halen.
    Ik zie je zaterdag!
    Hoewel ik mmisschien veel glaasjes moet inschenken en veel ooms en tantes zie die ik ook nooit meer zie.
    De tijd zal snel gaan.
    groetjes
    marieke
    groetjes Marieke
  11. karin janssen:
    13 september 2010
    wow wat een belevenis! Echt super wat je gedaan hebt. Een hele ervaring. Nu weer terug in koude kikkerlandje en weer terug in het normale leven. Kan me voorstellen dat dit niet mee valt.

    Groetjes Karin